طبقات قرائات:
قاريان قرآن را به طبقاتي تقسيم كرده‌اند:
طبقه اول: صحابه، عده‌اي از اصحاب به تعليم و تعلم قرآن اشتغال داشتند كه اين گروه را طبقه اول مي‌گويند.
طبقه دوم: شاگردان طبقه اول، اين عده تابعين هستند و عمدتاً در مكه و مدينه و كوفه، بصره و شام حوزه‌هاي قرائت داشته‌اند و به تعليم قرآن مشغول بودند.
طبقه سوم: اين عده در نصف قرن دوم بوده‌اند كه قرائت را از طبقه دوم اخذ كرده بودند.

طبقه چهارم: شاگردان و روات طبقه سوم مثل ابن عباس و حفص و خلف.
طبقه پنجم: طبقه اهل بحث و تأليف، اول كسي كه در قرائت كتابي تأليف كرد ابوعبيد قاسم بن سلام بود و پس از او احمد بن جبير كوفي و بعد اسماعيل بن اسحق مالكي و سپس ابو جعفر بن جرير طبري و بعد راجوني و بعد مجاهد بود.

قراء سبعه:
هفت تن از طبقه سوم ميان مردم شهرت پيدا كردند و اين شهرت باعث شد كه ديگران را تحت‌الشعاع قرار بدهند. اين هفت تن با اين كه روات بسيار داشتند ولي دو راوي از آن‌ها معروف شدند كه عبارتند از:
1. ابن كثير مالكي: كه راويانش قنبل و بزّمي مي‌باشند.
2. نافع مدني: راويانش قامون و ورش مي‌باشند.
3. عاصم كوفي: راويانش ابوبكر شعيه بن عباس و حفص مي‌باشند. و قرآني كه الآن در بين مردم دائر است مطابق قرائت عاصم است به روايت حفص.
4. حمزه كوفي: راويانش خلف و خلاد هستند.
5. كسايي كوفي: راويانش دوري و ابوالحارث هستند.
6. ابوعمروبن علاء بصري: روايانش دوري و سوّي مي‌باشند.
7. ابن عامر: روايانش هشام و ابن ذكوان هستند.